မဇၥ်ိမသတင္းဌာန | အဂၤါေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၆ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၀ နာရီ ၅၄ မိနစ္
ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အကန္႔အသတ္မဲ့ လြတ္ေျမာက္လာျခင္းကား မဂၤလာ ရွိလွေပသည္။ ၾသဇာအရွိဆံုး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လြတ္ေျမာက္လာ၍ စစ္အစိုးရ ေခါင္းၾကိမ္းရေသာ္လည္း ျပည္သူအမ်ားအတြက္ေတာ့ သမိုင္းဘီး အထပ္ထပ္လည္ေနေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ဦး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
၇ ႏွစ္ၾကာ တေန႔ကို နာရီမ်ားစြာ ေရဒီယိုနားေထာင္ၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵ သိေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္ဟု ယခုလ ၁၄ ရက္ေန႔ NLD ႐ံုးေရွ႕တြင္ သူေျပာသြားခဲ့သည္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္က်င့္သံုးဖို႔ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဆက္လုပ္သြားမည္ဟုလည္း အေလးအနက္ ေျပာသြားခဲ့သည္။
ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဟူေသာ ခရီးရွည္တြင္ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သမီးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေရး စိန္ေခၚမႈမ်ားက ၾကီးမားလွသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ျပည္သူ႔ ေထာက္ခံယံုၾကည္မႈကုိ သူေတာင္းဆိုသြားခဲ့သည္။
အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ျမန္မာျပည္သူလူထု အမ်ားအျပားက ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိၾကသည္။ ျပည္သူတို႔ ခံစားေနရေသာ စစ္အာဏာရွင္၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သူမက တိုက္ပြဲဝင္ေပးေစလိုေနၾကသည္။
တဖက္မွာလည္း စစ္အစိုးရက တြက္ခ်က္စီမံထားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကို အႏိုင္ေပးၿပီးခါစ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရ၏ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ေသာ “ဒီမိုကေရစီ လမ္းျပေျမပံု” ၏ အဆင့္တခုျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲလိမ္မဲခိုးသည္ဆိုေသာ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားကေတာ့ လွ်ံထြက္ေနေပသည္။
ယခုလိုအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားမ်ား ေလ်ာ့က်သြားေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပ တံု႔ျပန္မႈေတြကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား သိလိုေနၾကသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေပေသာ္ျငားလည္း ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦး၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္ အပါအဝင္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဦးဂမၻီရလို သံဃာေတာ္မ်ား အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၁ဝဝ ေက်ာ္ က်န္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။
၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့သူ အာဏာရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအေပၚ အာဃာတတရား မထားေသာ၊ က်င့္ဝတ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ထပ္ေလာင္း ေျပာေနသည္။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ ဦးေဆာင္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေနာက္ဆံုး လွ်ဳိ႕ဝွက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္က ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္အတြင္းက ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လူ ၇ဝ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ၂ဝဝ၃ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျဖစ္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သုိ႔
ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ၂ဝဝ၇ တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ကာ လူထုအံုၾကြခဲ့သည္။
ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အၾကီးဆံုး ကပ္ေဘး ၂ဝဝ၈ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းအၿပီး ရက္အနည္းငယ္တြင္ပင္ ဟန္ေဆာင္ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ စစ္အစိုးရက ၎တို႔ အုပ္ခ်ုဳပ္မႈ တရားဝင္မႈရေအာင္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဆက္လက္ႀကီးစိုးႏုိင္ေအာင္ လမ္းခင္းခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္လမ္းက ေဝးသထက္ေဝးလာေသာ အေနအထားကို ညႊန္ျပေနသည္။
စစ္အစိုးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္စဥ္တြင္ လ်စ္လ်ဴရႈထားခံရေသာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္းကလည္း စစ္ပြဲမ်ား ပိုျဖစ္လာမည္ကုိ စိုးရိမ္ေနရသည္။ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး ဒုဥကၠ႒ ပဒုိေဒးဗစ္သာကေပါက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသက္သက္ တိုက္ပြဲလုပ္လာတာ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ အာဏာမက္ေမာတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဘာမွ ေအာင္ျမင္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္လည္း သူ ဘာမွ လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု မဇၩိမကို ေျပာၾကားခဲ့သည္က စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။
ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစသည့္ အေျခခံလူမႈယႏၲရားမ်ား ပ်က္ယြင္းေနေသာ ႏိုင္ငံ၏ သဘာဝသယံဇာတ ၾကြယ္ဝမႈမွ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ အျမတ္ထြက္ေနေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးကာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းလာမည္ကုိ ေမွ်ာ္ေနျခင္းကား လက္ေတြ႔မက်လွေပ။
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားအပါအဝင္ သူမကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူမ်ား၏ တခဲနက္ ေထာက္ခံမႈႏွင့္အတူ မ်ားျပားလွေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ပံုခ်ထားျခင္းသည္လည္း ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။
စစ္အစိုးရက သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကို မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနၿပီး အရင္ဆံုးစိန္ေခၚမႈက
ျပန္အဖမ္းမခံရေရး ျဖစ္သည္။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိင္ျခင္းကို ေရွာင္လႊဲကာ ေရရွည္ရလဒ္
ေကာင္းမြန္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္တခုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေပသည္။
ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အကန္႔အသတ္မဲ့ လြတ္ေျမာက္လာျခင္းကား မဂၤလာ ရွိလွေပသည္။ ၾသဇာအရွိဆံုး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လြတ္ေျမာက္လာ၍ စစ္အစိုးရ ေခါင္းၾကိမ္းရေသာ္လည္း ျပည္သူအမ်ားအတြက္ေတာ့ သမိုင္းဘီး အထပ္ထပ္လည္ေနေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ဦး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
၇ ႏွစ္ၾကာ တေန႔ကို နာရီမ်ားစြာ ေရဒီယိုနားေထာင္ၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵ သိေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္ဟု ယခုလ ၁၄ ရက္ေန႔ NLD ႐ံုးေရွ႕တြင္ သူေျပာသြားခဲ့သည္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္က်င့္သံုးဖို႔ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဆက္လုပ္သြားမည္ဟုလည္း အေလးအနက္ ေျပာသြားခဲ့သည္။
ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဟူေသာ ခရီးရွည္တြင္ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သမီးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေရး စိန္ေခၚမႈမ်ားက ၾကီးမားလွသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ျပည္သူ႔ ေထာက္ခံယံုၾကည္မႈကုိ သူေတာင္းဆိုသြားခဲ့သည္။
အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ျမန္မာျပည္သူလူထု အမ်ားအျပားက ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိၾကသည္။ ျပည္သူတို႔ ခံစားေနရေသာ စစ္အာဏာရွင္၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သူမက တိုက္ပြဲဝင္ေပးေစလိုေနၾကသည္။
တဖက္မွာလည္း စစ္အစိုးရက တြက္ခ်က္စီမံထားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကို အႏိုင္ေပးၿပီးခါစ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရ၏ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ေသာ “ဒီမိုကေရစီ လမ္းျပေျမပံု” ၏ အဆင့္တခုျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲလိမ္မဲခိုးသည္ဆိုေသာ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားကေတာ့ လွ်ံထြက္ေနေပသည္။
ယခုလိုအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားမ်ား ေလ်ာ့က်သြားေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပ တံု႔ျပန္မႈေတြကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား သိလိုေနၾကသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေပေသာ္ျငားလည္း ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦး၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္ အပါအဝင္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဦးဂမၻီရလို သံဃာေတာ္မ်ား အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၁ဝဝ ေက်ာ္ က်န္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။
၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့သူ အာဏာရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအေပၚ အာဃာတတရား မထားေသာ၊ က်င့္ဝတ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ထပ္ေလာင္း ေျပာေနသည္။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ ဦးေဆာင္ေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေနာက္ဆံုး လွ်ဳိ႕ဝွက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္က ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္အတြင္းက ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လူ ၇ဝ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ၂ဝဝ၃ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျဖစ္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သုိ႔
ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ၂ဝဝ၇ တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ကာ လူထုအံုၾကြခဲ့သည္။
ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အၾကီးဆံုး ကပ္ေဘး ၂ဝဝ၈ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းအၿပီး ရက္အနည္းငယ္တြင္ပင္ ဟန္ေဆာင္ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ စစ္အစိုးရက ၎တို႔ အုပ္ခ်ုဳပ္မႈ တရားဝင္မႈရေအာင္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဆက္လက္ႀကီးစိုးႏုိင္ေအာင္ လမ္းခင္းခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္လမ္းက ေဝးသထက္ေဝးလာေသာ အေနအထားကို ညႊန္ျပေနသည္။
စစ္အစိုးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္စဥ္တြင္ လ်စ္လ်ဴရႈထားခံရေသာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္းကလည္း စစ္ပြဲမ်ား ပိုျဖစ္လာမည္ကုိ စိုးရိမ္ေနရသည္။ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး ဒုဥကၠ႒ ပဒုိေဒးဗစ္သာကေပါက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသက္သက္ တိုက္ပြဲလုပ္လာတာ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ အာဏာမက္ေမာတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဘာမွ ေအာင္ျမင္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္လည္း သူ ဘာမွ လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု မဇၩိမကို ေျပာၾကားခဲ့သည္က စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။
ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစသည့္ အေျခခံလူမႈယႏၲရားမ်ား ပ်က္ယြင္းေနေသာ ႏိုင္ငံ၏ သဘာဝသယံဇာတ ၾကြယ္ဝမႈမွ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ အျမတ္ထြက္ေနေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးကာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းလာမည္ကုိ ေမွ်ာ္ေနျခင္းကား လက္ေတြ႔မက်လွေပ။
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားအပါအဝင္ သူမကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူမ်ား၏ တခဲနက္ ေထာက္ခံမႈႏွင့္အတူ မ်ားျပားလွေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ပံုခ်ထားျခင္းသည္လည္း ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။
စစ္အစိုးရက သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကို မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနၿပီး အရင္ဆံုးစိန္ေခၚမႈက
ျပန္အဖမ္းမခံရေရး ျဖစ္သည္။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆုိင္ျခင္းကို ေရွာင္လႊဲကာ ေရရွည္ရလဒ္
ေကာင္းမြန္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္တခုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေပသည္။
