ၾကည္ျပာ | အဂၤါေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၀၆ ရက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၁၆ မိနစ္
ရန္ကုန္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ဒီေဂဟာေလးထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ သီးပင္စားပင္ေတြရယ္၊ ေျပးလႊား
ေဆာ့ကစားေနတဲ့ အရြယ္စံု ကေလးေတြရယ္၊ ေဆာက္လက္စ အေဆာင္ငယ္ တခုရယ္ကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ျမန္မာ-အိႏၵိယ နယ္စပ္က တမူးၿမိဳ႕မွာရိွတဲ့ ‘ဆိုဖီယာ’ လို႔ေခၚတဲ့ မိဘမဲ့ ကေလးေဂဟာေလးမွာ က်န္းမာေရး
ေစာင္႔ေရွာက္မႈေတြကေတာ့ အျမဲလိုအပ္ေနတာပါ။
“ကေလးေတြမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါအခံ ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ တခ်ိဳ႕က တီဘီေရာဂါ။ ကေလးတေယာက္ဆို HIV positive” လုိ႔ ေဂဟာေလး ဖြင့္လွစ္ထားသူ ဆရာဦးထြန္း က ဆိုပါတယ္။
ဒီေဂဟာေလးကို ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္မွာ ဆရာဦးထြန္း နဲ႔ ဇနီး ေဒၚငိုက္ပီး တို႔က မိဘမဲ့ ကေလး ေလးေယာက္နဲ႔ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ဒီေဂဟာေလးမွာ ကေလး ၅၃ ေယာက္ေက်ာ္ ရိွျပီး ေယာက္်ားေလး ၃၁ ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလး ၂၁ ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားႏိုင္ေပမယ့္ ဒီေဂဟာေလး အေနနဲ႔ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ေတာ့ မရေသးဘူးလို႔ ဆရာဦးထြန္း က ေျပာပါတယ္။
အခ်ိန္ပိုင္းအေနနဲ႔ ကူညီေပးတဲ့ ေဆးကုခန္းရိွေပမယ့္ နာတာရွည္ ေရာဂါေတြအတြက္ က်န္းမာေရး
ေစာင္႔ေရွာက္မႈက အျမဲလိုအပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ကာယပိုင္းဆိုင္ရာ ေလ့လာမွုအေနနဲ႔ လစဥ္ အရပ္တို္င္းေပးတာ ရိွတယ္၊ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြကိုေတာ့ ေဆးခန္းပို႔တာပဲ။ ကေလးေတြထဲက ထူးခၽြန္တဲ့သူရိွရင္ သူနာျပဳသင္တန္း ပို႔ရမယ္” လို႔ ဦးထြန္း က ဆႏၵရွိေနပါ တယ္။
ေဂဟာရဲ႕ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း သံုးဦးက ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္နဲ႔ မူဆလင္ ရယ္လို႔ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ဆရာဦးထြန္း ကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ ဆုေတာင္းကိုေတာ့ လိုက္ဆိုၾကပါတယ္။
ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ထားေပးျပီး တကၠသိုလ္ ေျဖၾကားေနတဲ့သူ အထိေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။
ေဂဟာရဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ကိုလည္း အျမဲေထာက္ပံ့သူရယ္လို႔ မရိွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ ရပ္ေဝးကေန လာလႉတာမ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
“သံ႐ုံးကေနလည္း အရင္လေတြက ေထာက္ပံ့မႈေတြ ရွိဖူးေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လာမလႉျဖစ္ၾကျပန္ဘူး။ အရင္က အလႉခံတာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ လုပ္ငန္းကို ဗန္းျပျပီး အျမင္တမ်ဳိးေတြ ရွိလာတဲ့အတြက္ အလႉမခံျဖစ္ေတာ့ဘဲ လာလႉတဲ့သူရွိမွ လက္ခံလိုက္ေတာ့တယ္” ဟု ဆရာဦးထြန္း က ရွင္းျပသည္။
စားေသာက္စရိတ္က တေန႔ကို ဆန္တတင္း၊ တလဆို တင္း ၃ဝ ေလာက္မို႔ တလမွာ ၆ သိန္းနဲ႔ ၇ သိန္းၾကား အကုန္အက်ရွိပါတယ္။
ျခံထဲမွာေတာ့ စားပင္ သီးပင္ေတြျဖစ္တဲ့ ပီေလာပီနံ၊ နာနတ္၊ သရက္၊ လိုက္ခ်ီး စတာေတြ စိုက္ပ်ဳိးထားၿပီး တဘက္က ဝင္ေငြရေအာင္ ရွာတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
လူမ်ိဳးစံု၊ အရြယ္ ကေလးငယ္ေတြဟာ လက္ရွိ အေဆာင္ငယ္ေလးထဲမွာပဲ နားေန၊ ကစားေနၾကတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္။
“တႏွစ္ေက်ာ္ အရြယ္က စျပီး လက္ခံပါတယ္။ အရမ္းၾကီးတဲ့ ကေလးဆိုလည္း လက္မခံခ်င္ဘူး။ ခုဆို ေနာက္ထပ္ ကေလးလက္ခံတာကို ေလာေလာဆယ္ ရပ္နားထားရတယ္။ ထားစရာ အေဆာင္ ကလည္း မရွိေသးဘူးေလ” ဆိုတာကလည္း ဦးထြန္းရဲ႕ အခက္အခဲ တခုပါ။
တခ်ဳိ႕လည္း မိဘကြယ္လြန္သြားလို႔၊ တခ်ိဳ႕လည္း မိဘရိွလ်က္နဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ စသျဖင့္ ခိုလံႈရာ မဲ့ေနရွာသူေတြေလး အတြက္ေတာ့ ဒီ ‘ဆိုဖီယာ’ ေဂဟာေလးဟာ အားကိုးစရာတခုအျဖစ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံေနဆဲပါပဲ။ ။
ရန္ကုန္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ဒီေဂဟာေလးထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ သီးပင္စားပင္ေတြရယ္၊ ေျပးလႊား
ေဆာ့ကစားေနတဲ့ အရြယ္စံု ကေလးေတြရယ္၊ ေဆာက္လက္စ အေဆာင္ငယ္ တခုရယ္ကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ျမန္မာ-အိႏၵိယ နယ္စပ္က တမူးၿမိဳ႕မွာရိွတဲ့ ‘ဆိုဖီယာ’ လို႔ေခၚတဲ့ မိဘမဲ့ ကေလးေဂဟာေလးမွာ က်န္းမာေရး
ေစာင္႔ေရွာက္မႈေတြကေတာ့ အျမဲလိုအပ္ေနတာပါ။
“ကေလးေတြမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါအခံ ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ တခ်ိဳ႕က တီဘီေရာဂါ။ ကေလးတေယာက္ဆို HIV positive” လုိ႔ ေဂဟာေလး ဖြင့္လွစ္ထားသူ ဆရာဦးထြန္း က ဆိုပါတယ္။
 |
| ‘ဆိုဖီယာ’ မိဘမဲ့ ကေလးေဂဟာေလးမွ ကေလးငယ္မ်ား ေဆာ့ကစားေနသည္ကို ေတြ႔ရစဥ္ (ဓါတ္ပံု ၾကည္ျပာ/မဇၥ်ိမ) |
ဒီေဂဟာေလးကို ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္မွာ ဆရာဦးထြန္း နဲ႔ ဇနီး ေဒၚငိုက္ပီး တို႔က မိဘမဲ့ ကေလး ေလးေယာက္နဲ႔ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ဒီေဂဟာေလးမွာ ကေလး ၅၃ ေယာက္ေက်ာ္ ရိွျပီး ေယာက္်ားေလး ၃၁ ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလး ၂၁ ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားႏိုင္ေပမယ့္ ဒီေဂဟာေလး အေနနဲ႔ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ေတာ့ မရေသးဘူးလို႔ ဆရာဦးထြန္း က ေျပာပါတယ္။
အခ်ိန္ပိုင္းအေနနဲ႔ ကူညီေပးတဲ့ ေဆးကုခန္းရိွေပမယ့္ နာတာရွည္ ေရာဂါေတြအတြက္ က်န္းမာေရး
ေစာင္႔ေရွာက္မႈက အျမဲလိုအပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ကာယပိုင္းဆိုင္ရာ ေလ့လာမွုအေနနဲ႔ လစဥ္ အရပ္တို္င္းေပးတာ ရိွတယ္၊ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြကိုေတာ့ ေဆးခန္းပို႔တာပဲ။ ကေလးေတြထဲက ထူးခၽြန္တဲ့သူရိွရင္ သူနာျပဳသင္တန္း ပို႔ရမယ္” လို႔ ဦးထြန္း က ဆႏၵရွိေနပါ တယ္။
ေဂဟာရဲ႕ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း သံုးဦးက ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္နဲ႔ မူဆလင္ ရယ္လို႔ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ဆရာဦးထြန္း ကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ ဆုေတာင္းကိုေတာ့ လိုက္ဆိုၾကပါတယ္။
ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ထားေပးျပီး တကၠသိုလ္ ေျဖၾကားေနတဲ့သူ အထိေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။
ေဂဟာရဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ကိုလည္း အျမဲေထာက္ပံ့သူရယ္လို႔ မရိွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ ရပ္ေဝးကေန လာလႉတာမ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
“သံ႐ုံးကေနလည္း အရင္လေတြက ေထာက္ပံ့မႈေတြ ရွိဖူးေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လာမလႉျဖစ္ၾကျပန္ဘူး။ အရင္က အလႉခံတာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ လုပ္ငန္းကို ဗန္းျပျပီး အျမင္တမ်ဳိးေတြ ရွိလာတဲ့အတြက္ အလႉမခံျဖစ္ေတာ့ဘဲ လာလႉတဲ့သူရွိမွ လက္ခံလိုက္ေတာ့တယ္” ဟု ဆရာဦးထြန္း က ရွင္းျပသည္။
စားေသာက္စရိတ္က တေန႔ကို ဆန္တတင္း၊ တလဆို တင္း ၃ဝ ေလာက္မို႔ တလမွာ ၆ သိန္းနဲ႔ ၇ သိန္းၾကား အကုန္အက်ရွိပါတယ္။
ျခံထဲမွာေတာ့ စားပင္ သီးပင္ေတြျဖစ္တဲ့ ပီေလာပီနံ၊ နာနတ္၊ သရက္၊ လိုက္ခ်ီး စတာေတြ စိုက္ပ်ဳိးထားၿပီး တဘက္က ဝင္ေငြရေအာင္ ရွာတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
လူမ်ိဳးစံု၊ အရြယ္ ကေလးငယ္ေတြဟာ လက္ရွိ အေဆာင္ငယ္ေလးထဲမွာပဲ နားေန၊ ကစားေနၾကတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္။
“တႏွစ္ေက်ာ္ အရြယ္က စျပီး လက္ခံပါတယ္။ အရမ္းၾကီးတဲ့ ကေလးဆိုလည္း လက္မခံခ်င္ဘူး။ ခုဆို ေနာက္ထပ္ ကေလးလက္ခံတာကို ေလာေလာဆယ္ ရပ္နားထားရတယ္။ ထားစရာ အေဆာင္ ကလည္း မရွိေသးဘူးေလ” ဆိုတာကလည္း ဦးထြန္းရဲ႕ အခက္အခဲ တခုပါ။
တခ်ဳိ႕လည္း မိဘကြယ္လြန္သြားလို႔၊ တခ်ိဳ႕လည္း မိဘရိွလ်က္နဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ စသျဖင့္ ခိုလံႈရာ မဲ့ေနရွာသူေတြေလး အတြက္ေတာ့ ဒီ ‘ဆိုဖီယာ’ ေဂဟာေလးဟာ အားကိုးစရာတခုအျဖစ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံေနဆဲပါပဲ။ ။
